آسمـان امشب چراغـانی شده است
از ستاره دشت نورانی شده است
چلچــراغ مـــاه چــــون دری گـــران
فخـــــر میریـــزد میان آســــــــمان
کهکشان تا کهکشـان نور است و بس
هیچ آوایـــی نیایـــد جــــــــز نفس
کشتـــی سبــــــز ستـــاره فـوج فـوج
همچــو دریا پر ز لؤلؤ مــوج مـــــوج
دب اکبــر دب اصغــــــــر رنــگ رنگ
آسمانــش پر ستــاره پـــــ-ر ز رنگ
بوی خاکــش روح را جــــــــان میدهد
هر نسیمش بوی ریحـان میــــدهد
هر گیاهــش گوهــــری افسانــه ساز
هر فضایش نکته ای پر رمــــــز وراز
از لطافــت هر هوایــش نـــاب ، نــــاب
گیسوانت در نسیمش تـاب ، تــاب
روح هــم از این طــراوت ،شــادشـــاد
میبـرد دل را به صحـرا بـــاد ، بـــاد
سنگ و خاگــش ذره ای از کائنــــــات
عقل در تفسیر آن حیران و مـــــات
بوتـه زارش از سپیــدی پــاک ، پــــاک
سرزمینش بکر دریا خـــاک ،خـــاک
هر نسیمش روح بخش جســم و جان
هر صدایش آیـــه‌ای در ایـــن جهان
لحظه ای مانــدن در این دریــــــای نور
دل سپــردن ذره ای بآ وای نــــــور
در سکوتــــش با خدا هــــم دل شدن
از پلیــــــــدی از اســارت ول شدن
زندگی اینجــاست در متـــــــــــن کویر
یک دلــــی اینجاست در بطن کویر
